Guía de nomes galegos

Do latín Venantius, testemuñado como nome só en época cristiá, e este, participio de presente uenans, uenantis 'que caza, cazador', que deriva de uenor 'cazar'.

Levaron este nome varios santos, pero o máis sobranceiro foi san Venancio Fortunato (Treviso c. 536 -Poitiers 610), bispo de Poitiers e autor de textos haxiográficos e himnos litúrxicos en latín.

Para os galegos é interesante saber que escribiu un Galliciense carmen que traduciría ó noso idioma en 1950 o poeta Aquilino Iglesia Alvariño. O feito de que o denominado “derradeiro poeta romano e primeiro medieval do reino franco” compuxese un ‘canto galiciense’ é outra proba palpable do prestixio que tiña en Europa a Gallaecia, que na altura era provincia visigoda pero que conservaba toda a súa identidade, como tamén se pode comprobar nas obras de san Gregorio de Tours e de santo Isidoro.