Na Idade Media era un nome bastante frecuente; así se chamaban, por exemplo, os poetas medievais galegos Vasco Martíns e Vasco Rodríguez de Calvelo (século XIII). O bispo de Ourense Vasco Pérez Mariño (c. 1275-1343) foi quen regalou á catedral de San Martiño desta cidade o famoso Cristo, semellante ao existente na igrexa parroquial de Fisterra, onde tiña posesións a súa familia.
Xa a finais da Idade Media e a principios da Moderna cómpre salientar a figura de Vasco da Ponte (c. 1470-c.1535), cronista e xenealoxista autor do Recuento de las casas antiguas del Reino de Galicia, que constitúe unha das fontes bibliográficas sobranceiras para o estudo da nobreza galega da súa época. O historiador Benito Vicetto rescatou esta obra —escrita en castelán, pero inzada de galeguismos (do que se deduce que o autor era galegofalante)— e publicouna por vez primeira en 1872. Vasco da Ponte —ás veces escrito “de Aponte”— estivo ao servizo dos condes de Andrade, vivía na cidade da Coruña e dubídase se naceu en Pontedeume ou na aldea de Ponte (Arteixo).
