Guía de nomes galegos

Do latín Venerandus, nome persoal latino usado só en época cristiá, correspondente ao xerundio do verbo venerari 'venerar', primitivamente 'dirixir unha súplica aos deuses, pedirlles aos deuses un favor ou unha graza'; venerandus significaba 'digno de veneración'. O verbo veneror estaba etimoloxicamente emparentado con venus, veneris 'amor' (e de aquí a personificación Venus, a deusa do amor). Nome gramatical, paralelo de Servando, Tagliavini di que pode moi ben derivar de Venera, tradución popular de Hagía Paraskeuē 'Venres Santo' en grego.

San Venerando de Evreux —ou de Troyes, onde disque naceu— é un santo francés de historia lendaria. Cóntase que fora decapitado a finais do século III en Normandía. As súas reliquias consérvanse aínda hoxe no castelo de Acquigny (Alta Normandía).

Tamén é de historia lendaria santa Veneranda (século II), que disque nacera na Galia e que morreu martirizada en Roma durante a persecución de Antonino Pío. A súa lenda confúndese coa de santa Parasceva, venerada pola Igrexa oriental. Ten culto en numerosas vilas e cidades italianas. Na igrexa de San Carlos de Mortara (Lombardía) o seu corpo está á vista dos fieis dentro dunha urna de cristal como o de santa Minia de Brión, pois tamén é das chamadas santas catacumbais.