Na antiga Roma, Caio Octavio, bisobriño de Xulio César, á morte deste apareceu profillado no seu testamento e cambiou o nome en Caio Xulio César Octaviano, seguindo a lei romana. Foi tamén o seu herdeiro político. Formou triunvirato con Marco Antonio e Lépido. No ano 31 a. C. derrota en Accio a coalición romano-exipcia de Marco Antonio e Cleopatra. No ano 29 é a única autoridade romana e o Senado outorgaralle o título de Augusto, polo que tamén o coñecemos. Do 29 ao 19 a. C. estivo co seu xenro Agripa en Hispania para someter militarmente os pobos do noroeste: cántabros, ástures e galaicos. Segundo o historiador galaicorromano Paulo Orosio (séculos IV-V), o último bastión da resistencia das tribos galaicas aos invasores romanos foi o monte Medulio, preto do río Miño.
Santo Octaviano (século VI), natural de África, fuxiu da persecución dos vándalos e refuxiouse en Volterra (Italia), cidade da que é patrón.
