Munio e Munia eran nomes bastante habituais na Galicia medieval: así se chamaba un irmán de san Rosendo (século X), que tivo un fillo do mesmo nome que foi bispo de Mondoñedo. Tamén se chamaban así dous dos condes de Coímbra, que daquela era do reino de Galicia: Munio Guterres (século X) e Munio Gonçalves (século XI). Chamábase Munia a esposa do rei ástur-galaico Ordoño I (século IX).
Munio Afonso (séculos XI-XII) foi o primeiro redactor da monumental Historia Compostellana ‘Historia Compostelá’, iniciada en 1109 por encargo de Diego Xelmírez, que narra os feitos acontecidos durante o mandato do primeiro arcebispo de Compostela. Atribúeselle a el o núcleo fundamental: do capítulo 4 ao 45 do libro I. Non sobra engadir que nesta obra, escrita en latín como era habitual na altura, se rexistran certas informacións que proban a existencia do idioma galego como lingua diferenciada, en expresións como “Galleco vocabulo”, por exemplo. Munio Afonso viaxou polo menos tres veces a Roma para interceder pola sé compostelá. Despois sería nomeado, en 1112, bispo de Mondoñedo.
Segundo a tradición, houbo tamén un san Munio de Veiga (concello da Bola).
Entre as lendas novelescas galegas figura a de Munia e Bernaldo, servidores do castelo da Chancela, en Logrosa (Negreira).
