Guía de nomes galegos

No nome persoal grego Nárkissos, derivado do idéntico nome común grego da planta, nárkissos 'narciso', que se remonta por etimoloxía popular a nárkē 'sopor', 'preguiza'. Do grego pasou ao latín como Narcissus, nome frecuente de escravos, libertos e cristiáns da época imperial.

Na mitoloxía grega Narciso era un mozo moi fermoso que desprezaba o amor e rexeitaba a paixón de innumerables doncelas e ninfas namoradas del. Castigado pola divindade, despois dunha cacería Narciso vai beber a unha fonte e namórase perdidamente do seu propio rostro que ve reflectido na auga, e deixa pasar o tempo contemplándose ata que morre por inanición, quedando transformado nunha flor. Esta lenda está na orixe da palabra “narcisismo”.

Houbo un santo con este nome: san Narciso de Xirona, que foi bispo desta vila. Durante a persecución de Diocleciano, fuxiu a Augsburgo, na Xermania, pero volveu á súa cidade, onde recibiu martirio no ano 307.

O personaxe do Narciso mitolóxico figura en obras de Ovidio (As Metamorfoses), de André Gide (Traité du Narcisse), en poemas de Paul Valéry e en óperas de varios autores.

O guitarrista español Narciso García Yepes (Lorca 1927 - Murcia 1997).

En Galicia, a santiaguesa Narcisa Pérez Reoyo (1849-1876), escritora en lingua castelá, e Narciso Corral Freire de Andrade (1876-1951), avogado, escritor e académico de número da RAG.