Guía de nomes galegos

Procede do nome dun personaxe literario, de étimo incerto, derivado da lenda céltica de Tristán e Iseu, integrada no ciclo medieval do rei Artur. Difundiuse polo francés antigo e asociouse por etimoloxía popular ó adxectivo triste.

En Galicia tivo vixencia este nome, como outros do ciclo artúrico, ata finais do século XV, polo menos entre membros da nobreza. Despois foi esmorecendo debido a disposicións eclesiásticas, como a do sínodo de Ourense de 1544, en que se lles recomendaba aos cregos oficiantes de bautismos que puxesen nomes de santos e santas —pois así os bautizados tiñan avogados no ceo— e que rexeitasen outros como Heitor ou Rolán “que habeis acostumbrado a le poner”.

O nome volvería alcanzar nova popularidade coa estrea da ópera Tristan und Isolde (1859) do alemán Richard Wagner.

Tristán de Montenegro, escudeiro e despois alcalde e xuíz de Pontevedra na época das segundas guerras irmandiñas (1466-1469); Tristão da Cunha (1460-1540), navegante portugués que deu nome a un diminuto arquipélago do sur do Atlántico.

Xa en época contemporánea, lembramos a Tristan Bernard (1866-1947), escritor francés, e Tristan Tzara, pseudónimo do escritor francés de orixe romanesa Samuel Rosenstock (1896-1963), cofundador do movemento dadaísta en Zúric durante a I guerra mundial.