Guía de nomes galegos

Do xentilicio étnico latino Laurentius 'da cidade de Laurentum'. Esta cidade era unha das máis primitivas do Lacio, e o seu étimo —prerromano— é descoñecido (chegouse a identificar co Lavinio da Eneida de Virxilio). Unha etimoloxía popular tentouno ligar, equivocadamente, con lauretum 'bosque de loureiros'. Hoxe en galego é tamén apelido. Deste nome deriva o topónimo Lourenzá, a través da forma latina Laurentiana.

San Lourenzo (século III), aragonés de orixe, foi arquidiácono do papa Sisto II en Roma. Segundo a tradición, foi arrestado durante a persecución de Decio e condenado a morrer torrado nunha grella. É un dos santos máis antigos no culto hispánico (século V). O rei español Filipe II quixo que o mosteiro de El Escorial levase o nome deste santo debido a que a súa festa onomástica cadrara coa vitoria de San Quintín contra os franceses (10 de agosto de 1557); a planta do edificio ten forma de grella invertida.

Na literatura galega lembramos o xograr Lourenço (século XIII), nacido en terras de Cornelhã (Portugal), aínda que foi en Compostela onde aprendeu as artes musicais e poéticas. O escritor Manuel Portas publicou unha novela sobre el: Lourenço, xograr (2015).

En Galicia lembramos o poeta Lorenzo Varela Vázquez (1916-1978), a quen se lle dedicou o Día das Letras Galegas de 2005. Participou na guerra civil no exército republicano. No posterior exilio arxentino desenvolvería a maior parte da súa obra literaria.

Entre os persoeiros famosos con este nome: Lorenzo de Medici, ‘o Magnífico’ (1449-1492), señor de Florencia e príncipe renacentista; Lawrence Olivier (1907-1989), actor inglés. O título do mítico filme Lawrence de Arabia (1962) inspírase no apelido do arqueólogo, escritor e oficial británico Thomas Edward Lawrence (1888-1935), e non no nome.