Guía de nomes galegos

No latín imperial atopamos o nome persoal masculino Laurus e os femininos Laurea e Laurilla. A etimoloxía debe buscarse nos nomes comúns latinos laurus 'loureiro' e laurea 'coroa' (o seu posible significado: 'coroa de loureiro'). Tamén é probable que o latino Laurea fose unha tradución do nome grego Dafne 'loureiro'.

Suponse que foi Laura de Noves (século XIV) —tamén coñecida como Laura de Sade (por estar casada cun antepasado do marqués de Sade)— a moza occitana que coñeceu en Aviñón o poeta italiano Francesco Petrarca e que inspirou o seu Canzoniere, que tiña como título inicial Rime in vita e Rime in morte de Madonna Laura (‘Rimas en vida e rimas tras a morte de Laura’). Esta obra foi unha das que empezaron a prestixiar o idioma italiano na Idade Media, xunto co Decamerón de Boccaccio e a Divina Comedia de Dante.

Houbo tamén unha santa Laura, abadesa e mártir en Córdoba no século IX.

San Lauro (século VII) foi abade na Normandía e na Bretaña.  

O dramaturgo galego, en lingua castelá, Lauro Olmo Gallego (1921-1994), natural do Barco de Valdeorras.

Laura Bassi (1711-1778), física e poeta italiana.

Laura Ingalls Wilder (1867-1957), escritora estadounidense.