San Fagundo (século IV), natural da Gallaecia asturicense, era fillo do centurión san Marcelo, tamén galaico, e irmán xemelgo de san Primitivo. Pai e fillos morreron mártires no tempo do emperador Marco Aurelio. É un dos santos máis antigos do culto hispánico. O seu nome deu orixe á cidade leonesa de Sahagún, punto importante do Camiño de Santiago.
O nome é bastante frecuente na Arxentina, en boa parte pola sona das fazañas, reais ou imaxinarias, do caudillo Facundo Quiroga (1788-1835), nas guerras civís entre federalistas e unitarios deste país no primeiro terzo do século XIX. Sobre el e sobre aquel momento histórico escribiu o docente e político arxentino Domingo Faustino Sarmiento a obra Facundo o civilización y barbarie (1845), unha das máis sobranceiras da literatura iberoamericana.
