Guía de nomes galegos

Do latín Hyacinthus, que procede do grego Hyákinthos, voz talvez de orixe pregrega, non ben coñecida, que designa a flor do xacinto, unha planta liliácea. É un dos nomes de persoa procedentes de flores, como Narciso ou Rosa, Violeta, Dalia etc.

Na mitoloxía grega, Xacinto era un mozo de gran beleza amado á vez por dous deuses, Apolo e Céfiro. Celoso este último —deus do vento do oeste—, fixo que Xacinto se cortase no cranio cun disco que lle lanzara Apolo; antes de que morrese, Apolo impediu que o Hades reclamase a alma do seu amado e do seu sangue derramado fixo agromar unha flor, o xacinto.

O primeiro santo que levou este nome foi un mártir en Roma do século III. San Xacinto de Cracovia (século XIII), frade dominicano que fundou conventos na Europa centrooriental, foi misioneiro en Polonia, Rusia e Ucraína.

Jacinto Crespo Figueras (1849-1931), Chinto Crespo, mestre na escola fundada polo Sindicato de agricultores de Teis e político agrarista. Jacinto Benavente (1866-1954), dramaturgo en lingua castelá, Premio Nobel de Literatura en 1922.

Jacinto do Prado, autor do primeiro vocabulario castelán-galego (Lalín 1907).

Jacint Verdaguer (1845-1902), mosén Cinto Verdaguer, poeta e sacerdote catalán, un dos principais impulsores da Renaixença catalá do século XIX.