Guía de nomes galegos

Do latín Paschalis, adxectivo derivado do grego Páskha, que é adaptación do termo hebreo pesaj, que significa 'coxear' e se relaciona con remotísimas cerimonias equinocciais en que se choraba a divindade morta no inverno e se exaltaba a súa resurrección na primavera. Por etimoloxía popular pesaj interpretouse como 'pasaxe', en relación coa pasaxe do anxo exterminador en Exipto e a pasaxe do mar Vermello. A solemnidade instituída por Moisés —a Pascua xudía— convértese no cristianismo na festa da resurrección de Cristo e Pascual é chamado o varón nado no día da festa pascual (como Nadal ou Natalia os nados no 25 de decembro).

San Pascual Bailón (1540-1592) foi un franciscano aragonés, pegureiro na súa mocidade, que levou unha vida moi humilde. É patrón dos pastores e dos cociñeiros.

A primeira novela da escritora Emilia Pardo Bazán titulouse Pascual López (1879), e a de maior éxito de Camilo José Cela foi La familia de Pascual Duarte (1942).

O músico mindoniense Pascual Veiga (1842-1906), famoso pola Alborada que leva o seu nome e por ser o autor da música ao poema Os Pinos, de Eduardo Pondal, que se convertería no himno galego.

Pascual Madoz (1806-1870), político español coñecido polo monumental Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (1845-1850), de 16 tomos, que promoveu e que leva o seu nome, e tamén pola lei de desamortización xeral que decretou en 1855.

Levouno, como apelido, o filósofo francés Blaise Pascal (1623-1662).