Guía de nomes galegos

Forma galega medieval procedente de Hermenegildus, na cal se produciu unha aférese, se pasou a *Menegildus, e despois a *Menendus, por influencia dos nomes rematados en -sindus (Gurmersindo, Rosendo etc.). É a orixe do apelido Méndez (Menéndez en castelán) e un nome bastante frecuente na época medieval.

No reino medieval de Galicia (Gallaecia) aparece desde moi cedo: Ermexildo (ou Mendo) Gutérrez (século IX), conde de Tui e do Porto, conquistador de Coímbra no ano 878 e repoboador desta cidade (con esta conquista, o reino de Galicia acada a súa máxima extensión, pois chega polo sur ao río Mondego); Ermexildo (ou Mendo) Gonçalves (século X), conde de Tui (casado con Mumadona Díaz, fundadora dun mosteiro e dun castelo ao carón dos cales nacería a cidade de Guimarães); Mendo Gonçalves e Mendo Núnez (ambos do século XI) foron condes de Portucale.

Mendiño (século XIII ou XIV) foi un xograr ou trobador galego medieval, do que só se coñece unha única composición, unha cantiga de amigo do subtipo das mariñas que empeza co verso “Sedia m'eu na ermida de San Simion”. Entre os poetas medievais europeos ningún conseguiu unha estimación tan alta por unha obra tan breve.