Guía de nomes galegos

Nome procedente do tardolatino Caspar / Gaspar ou Casparus / Gasparus, relacionado coa palabra aramea ghizbar 'tesoureiro', tomada da iraniana *gaz-bar 'que leva o tesouro', 'administrador do tesouro'. Outros considérano redución do nome iraniano Gathaspar, que á súa vez procede dun antigo Gundophar / Windafarnah, correspondente ao adxectivo persa windahwarena 'brillante', antigo epíteto de Wayna, divindade aria.

Gaspar foi un dos Magos —transformados en "reis" por unha tradición serodia— que acudiron desde algún país de Oriente para adorar a Xesús en Belén. Mateu é o único evanxelista que fala deles, pero non precisa os seus nomes. Aparecen no Liber Pontificalis de Rávena a partir do séculos IX; Gaspar é o máis novo, representa a Europa e ofrece incenso.

O ilustrado asturiano Gaspar Melchor de Jovellanos (1744-1811) e o pintor alemán Kasper David Friedrich (1774-1840).

Gaspar de Zúñiga Acevedo (1560-1606), V conde de Monterrei, vicerrei de Nueva España (México) e do Perú.

Gaspar de Arce (1538-1603), arquitecto cántabro que traballou en Monforte, Lugo e Santiago de Compostela.

Gaspar Massó García (1892-1991), empresario e escritor de Bueu, pioneiro en rotular en galego nas industrias conserveiras.