Guía de nomes galegos

Étimo dubidoso: hai quen opina que procede do nome común latino gallus 'galo' (macho da galiña), alcume rexistrado para moitos homes ilustres na Roma da época precristiá. Pero probablemente veña do sobrenome étnico latino Gallus 'galo' (habitante ou oriúndo da Galia, Transalpina e Cisalpina). Hai discrepancia no que respecta á máis remota etimoloxía deste nome étnico: uns remiten ao címrico gallu 'poder', outros ao córnico gallos 'potencia', ao bretón gal 'potencia' ou ao nome céltico que significa 'potente'.

Galo, Gao ou Gall (ou Cao ou Call) é un dos personaxes da historia mítica galega: fillo de Brigo —o lendario primeiro poboador de Galicia— e neto de Túbal —o lendario primeiro poboador da península ibérica—, bisneto de Iafet e tataraneto de Noé, o patriarca bíblico.

San Galo foi un misioneiro irlandés que evanxelizou as Galias con san Columbano; é o patrón do mosteiro de Saint Gallen (Suíza).

Gala Placidia (388-450) era filla do emperador Teodosio I e irmá de Arcadio e Honorio (futuros emperadores). Casou co rei visigodo Ataúlfo I, e, viúva deste, co xeneral Constancio III, asociado ao goberno do Imperio romano de Occidente, do que tivo dous fillos: Valentiniano III e Honoria.

Santa Gala de Roma (século VI) era filla do patricio Quinto Aurelio Memmio Simmaco, membro do Senado, durante anos conselleiro do rei Teodorico (que o acabaría mandando matar por sospeitas infundadas de traizón). Gala foi dada como esposa a un patricio; ao ano seguinte enviuvou e non quixo volver casar, pois preferiu retirarse a un mosteiro preto da basílica vaticana. San Gregorio o Magno escribiu a súa vida.

Na forma masculina, en Galicia tivo sona Galo Salinas Rodríguez (1852-1926), activo xornalista e escritor galeguista que destacou no campo da dramaturxia. Na forma feminina levou este nome Gala Murguía de Castro (1871-1964), unha das fillas de Manuel Murguía e de Rosalía de Castro, irmá xemelga do pintor Ovidio Murguía.