Do substantivo dorna, unha embarcación pesqueira típica das Rías Baixas. Tamén está presente na toponimia (Dorna ou A Dorna nos concellos de Cerdedo Cotobade, Rianxo, Ortigueira, Cervantes e As Nogais), onde designaba unha depresión no terreo, e a partir deste uso pasou a funcionar como apelido. É de orixe incerta e tense posto en relación co céltico dŭrno- ‘puño, man’, vivo hoxe no irlandés dorn, galés dwrn 'puño', bretón dourn 'man', ou coa raíz *dheu- ‘fluír’, de onde se di que derivan o río portugués Douro, ou o francés Dorne.
