Guía de nomes galegos

Nome medieval de bo agoiro como Benvido e outros, do latín bona ventura (pl. neutro de bonum+venturum) 'a fortuna ha vir'.

San Boaventura da Bagnoregio (1221-1274), natural desta vila da Toscana (Italia), é considerado o segundo fundador da orde franciscana, na cal entrou en 1238 e da que foi elixido superior en 1257. Foi profesor de Teoloxía na Sorbona de París e recibiría o capelo de cardeal.

Xunto con Ventura é un nome que se adoitaba poñer aos nenos de pais descoñecidos.

Tivo certa sona durante a II República e a principios da guerra civil española o leonés Buenaventura Durruti (1896-1936), dirixente sindicalista de ideoloxía anarquista.