Do latín Terentius, nome dunha gens romana. De orixe incerta, xa o erudito Varrón, el mesmo pertencente a esta gens (chamábase Marcus Terentius Varro), o relacionaba co sabino téreno- 'tenro, mol' (voz afín ao latín tener 'tenro'), pero probablemente se trate dunha etimoloxía popular. Outras hipóteses considérano un nome étnico: terentinus no canto de tarentinus 'pertencente ou relativo a Tarentum' (a cidade de Táranto). Tamén pode interpretarse como 'consagrado a Terensis' (deusa que presidía a moenda), ou, finalmente, composto dun primeiro elemento terent- 'vencedor, que vence', paralelamente ao sánscrito tarád- 'vencedor', ben testemuñado na onomástica hindú.
