Guía de nomes galegos

Do latín Siluester, testemuñado como nome só en época cristiá. Para os romanos era unha palabra de significado transparente por corresponder ao adxectivo silvester 'selvoso' e tamén 'habitante dos soutos', e de aquí 'salvaxe, rústico', derivado de silua 'selva, souto'. De feito é aínda un adxectivo de uso común co seu significado orixinal, mesmo aplicado a persoas.

San Silvestre (314-336) foi papa un ano despois do Edicto de Milán, co que o emperador Constantino puxo fin ás persecucións contra os cristiáns e permitiu o culto. Convocou o primeiro concilio ecuménico, o de Nicea (325).

Houbo outro san Silvestre de Braga, cuxas reliquias —xunto coas de santa Susana, san Froitoso e san Covade— foron obxecto do chamado “pío latrocinio” de Diego Xelmírez en 1102 para a sé apostólica de Compostela, tras a súa visita á aínda daquela sé metropolitana de Galicia: Braga.

Por coincidir a súa festa onomástica co derradeiro día do ano é un dos máis habituais “nomes de día”, imposto a nenos que nacen nesta data. En tempos antigos era tamén un nome “de estigma”, que non poucos sacerdotes oficiantes de bautismos impoñían a nenos fillos de nai solteira para castigar o suposto pecado da súa proxenitora.