No latín houbo un nome Orientius 'oriental', 'procedente do leste' (punto por onde nace o Sol), derivado do verbo oriri 'nacer, xurdir'. Unha variante moi próxima deste nome debeu de ser na Galia *Oriens (ac. Orientem). Do primeiro deriva Orencio e do segundo, Orente, sobre o que se formou un derivado Orentino. Este nome sufriu, posiblemente xa antes de chegar a Galicia, unha monotongación (Oriente > Orente). A forma Ourente coexiste en Galicia coa etimolóxica, quizais por relacionalo equivocadamente coa palabra ouro.
