Guía de nomes galegos

Do latín stella, cun r epentético semellante ao de estropallo ou restra.

Por unha parte, considérase o mesmo nome que Estela, unha advocación mariana: Nosa Señora da Estrela, Virxe María das ladaíñas (Stella matutina ‘estrela da mañá’), pero moito antes de que o papa Sisto V aprobase a finais do século XVI as ladaíñas á Virxe xa existía na illa da Estrela de Corme a ermida da Virxe da Estrela, hoxe desaparecida (só quedan ruínas).

A Stella maris ‘estrela do mar’ era unha advocación da Virxe invocada polos mariñeiros, xunto a san Telmo e outros santos. Nun documento de 1548 do arquivo da catedral de Santiago dise que había en Corme “una ermita que llaman Santa María de Viastela”. Viastela sería, en latín, Via stellae ‘vía ou camiño da estrela’.

Nun documento do mesmo arquivo de 1598 dise que vivira como un eremita nesta illa un bispo de Irlanda que fundara a ermida e que se enterrara nela. Contra 1700 xa aparece nas visitas pastorais a Corme a realizada á ermida de Nosa Señora da Estrela. Unha proba da permanencia no tempo desta advocación é que o almirante Francisco Mourelle da Rúa empezaba en 1775 o seu diario de navegación da goleta Sonora encomendándose á Virxe da Estrela do seu Corme natal.