Guía de nomes galegos

Do haxiotopónimo Santa Comba, presente en bastantes parroquias galegas pola gran difusión que tivo o seu culto a partir do século X. Procede do latín columba 'pomba', animal sagrado de Venus. Esta ave é o símbolo da paz no Antigo Testamento e do Espírito Santo no Novo.

As biografías de santa Comba de Sens (Francia) afirman que era unha doncela nacida na Gallaecia contra o ano 257 e que fuxira á Galia polas persecucións do emperador Aureliano. Feita prisioneira, un dos gardas intentou violala, pero un oso do anfiteatro atacou o garda e rescatouna. Finalmente foi decapitada en Meaux.

En Galicia esta santa ten un culto ancestral (lémbrese a igrexa sueva de Santa Comba de Bande, século VII, na Baixa Limia). Unha lenda asegura que fora unha meiga conversa; o seu culto aparece unhas veces unido ao doutro exmeigo, san Cibrán, e outras ao de san Silvestre.

Santa Comba de Córdoba (século IX) foi abadesa do mosteiro de Tábanos (Andalucía). No ano 853 os musulmáns atacaron este mosteiro, degolaron as monxas e tiraron os seus corpos ao Guadalquivir.

A novela Colomba (1840), do escritor francés Prosper Mérimée, ambientada na illa de Córsega. A protagonista é unha moza feroz gardiá da honra da familia e dos ancestrais costumes corsos.