Guía de nomes galegos

Nome xermánico testemuñado en Galicia con moita frecuencia desde o século VIII, latinizado en Rudesindus. Está composto polas raíces góticas *hrôths ‘vitoria, gloria’ e sinths ‘camiño’. En galego deu lugar tamén ao apelido e topónimo Rosende.

San Rosendo (907-977) foi un santo galego que naceu preto de Celanova, fillo de Goterre Méndez e de santa Ilduara (ou Aldara) Eriz de Celanova, condes de Caldelas, señores dun amplo territorio do curso medio do Miño emparentados cos reis de Galicia desde os tempos de Ordoño II. Educouse na escola monástica de Mondoñedo. Despois de ser abade de dous mosteiros en Portomarín, nomeárono bispo de Mondoñedo. Fundou o mosteiro de Celanova, onde se retirou e onde foi segundo abade. Mais o rei Ordoño III fíxoo gobernador de Galicia e viuse obrigado a conter coas armas as incursións musulmás na fronteira sur do reino, no río Mondego (preto de Coimbra). Mediou nas loitas entre os reis Ordoño IV e Sancho I, ambos coroados na catedral de Santiago. Sendo Ramiro III un neno, Rosendo repeleu unha invasión normanda ao mando de Gunderedo (968). Rematada a súa etapa de guerreiro volveu ao mosteiro, pero en 970 nomeárono arcebispo de Santiago, onde só estivo catro anos. Finou en Celanova.

Tamén levou este nome frei Rosendo Salvado (1814-1900), natural de Tui. Fíxose monxe bieito e en 1846 embarcou para Australia occidental, onde fundou a misión de New Norcia (‘Nova Nursia’), que converteu nun dos poucos lugares de protección e promoción dos aborixes australianos, cuxas crenzas respectou, ademais de estudar as súas linguas e cantos. Foi, así mesmo, un adiantado no ecumenismo, pois tivo excelentes relacións cos pastores anglicanos de Perth. Fixo varias viaxes a Europa; na cuarta, en 1885, visitou a súa cidade natal, Tui, onde foi recibido triunfalmente, pois era coñecido en toda Europa pola súa misión australiana. O feito de se lle ter atribuído a introdución do eucalipto en Galicia escureceu boa parte do seu labor en terras australianas.