Guía de nomes galegos

Do latín Constantinus, e este derivado do cognome romano Constans Constantis 'constante, perseverante'.

Constantino o Grande (274-337), emperador de Roma, foi fillo do tamén emperador Constancio e da futura santa Helena. No 312 vence o seu rival Maxencio na batalla da ponte Milvia, sobre o río Tíber, e faise dono absoluto das provincias occidentais do Imperio. No ano 313 promulgou o Edicto de Milán, polo que se autorizaba o exercicio público do culto cristián. Con este edicto o cristianismo deixa de ser unha seita perseguida e pasa a asociarse ao poder. Mentres Roma incluíu o emperador Constantino entre os deuses, a Igrexa grega —malia que agardase a estar ás portas da morte para se bautizar— venerábao como un santo. A Igrexa latina non chegou a canonizalo, pero si a beatificalo. No ano 330 a cidade de Bizancio tomou o nome de Constantinopla na súa honra.

Ata trece emperadores de Oriente levaron este nome.

O pintor Constantino Grandío ‘Tino Grandío’ (1924-1977) e o filólogo asturiano Constantino García (1927-2008), creador do Instituto da Lingua Galega (ILGa) na Universidade de Santiago e académico da Real Academia Galega.

É un nome moi corrente entre os gregos, entre eles levouno o poeta Konstantinos Kavafis (1863-1933), autor do famoso poema Ítaca.