Guía de nomes galegos

Do latín clara 'brillante, famosa', referido primeiro ao son, logo ás sensacións visuais e finalmente a 'ilustre, famoso'. Deste último significado é de onde parte o nome persoal, en principio como cognome, usado xa como nome feminino desde os primeiros séculos da era cristiá.

Santa Clara (1193-1243) foi unha das primeiras seguidoras de san Francisco, de quen era amiga. Con 18 anos marchou da casa paterna, repartiu os seus bens entre os pobres e xuntouse co de Asís na capela da Porciúncula. Fundou a Orde das Clarisas. Polo seu nome é avogosa das doenzas da vista.

Na literatura, Clara é personaxe do drama Egmont (1787) de Goethe, d'O mentireiro (1643) de Corneille e da Nova Eloísa (1761) de Rousseau, e Clara Aldán, a protagonista da novela de Torrente Ballester Los gozos y las sombras.

Clara Corral Aller (Ourense 1847-1908) foi a segunda muller con obra publicada en galego na historia da nosa literatura. En 1906 figura na listaxe de correspondentes da primeira nómina da Real Academia Galega.

A madrileña Carmen Eulalia Campoamor (1888-1972), coñecida como Clara Campoamor, avogada, escritora e política. Foi unha das dúas únicas deputadas nas eleccións de 1931 da II República (a outra, Victoria Kent) e converteuse na principal impulsora do sufraxio feminino en España, que se exerceu por primeira vez nas eleccións de 1933. A raíz do golpe de Estado militar de 1936 tivo que se exiliar.

Clara Schumann, pianista e compositora alemá (1819-1896).