Guía de nomes galegos

A forma latina Camillus, de onde provén este nome, era, amais dun nome de persoa, un substantivo común, un termo técnico da linguaxe relixiosa que significaba 'rapaz de condición non servil que asistía nos sacrificios'. Segundo parece, este termo deriva do nome dunha antiga divindade etrusca, Camillus, correspondente ao grego Hermes ou ao latino Mercurio. Foi frecuente como cognome de moita xente da gens Furia, como Marco Furio Camilo, vencedor de Veio e liberador de Roma dos celtas.

Na mitoloxía clásica, Camila era filla do rei Metabo, que a ofreceu a Diana, deusa da caza. Viviu nunha fraga cazando, fíxose amazona e loitaría contra o troiano Eneas. A súa figura inspirou a Virxilio e a Corneille.

San Camilo de Lelis (1550-1614) naceu nos montes Abruzos italianos. Era oficial do exército e adicto ao xogo. Caeu ferido e abandonou a milicia polo sacerdocio. Fundou en Roma en 1585 os Clérigos Regulares dos Enfermos (orde dos camilos).

Os escritores Camilo Castelo-Branco (1852-1908), portugués, Camilo González Suárez-Llanos (1931-2008), Camilo Gonsar, membro de número da Real Academia Galega, e o galego en lingua castelá Camilo José Cela (1916-2002), Premio Nobel de Literatura 1989; o deseñador e debuxante ferrolán Camilo Díaz Baliño (1889-1936); o escultor vigués Camilo Nogueira Martínez (1904-1982) e os revolucionarios Camilo Cienfuegos (1932-1959), cubano, e Camilo Torres (1929-1966), sacerdote español e guerrilleiro colombiano.