Guía de nomes galegos

Do latín Hánnibal, Hanníbalis, e este do púnico Hann-i-Ba'al 'graza ou favor de Baal', composto de hann 'graza', 'favor' e Ba'al, deus supremo dos fenicios e cartaxineses. O primeiro elemento ten moito que ver co semítico hânan 'axudar, ter misericordia' (que deu orixe a Ana) e o segundo significa 'señor'; é o epíteto de moitos dos deuses semíticos e personificación dunha divindade con culto en Cartago.

O cartaxinés Haníbal, fillo de Hamílcar Barca, foi un dos grandes xefes militares da antigüidade. De rapaz o seu pai forzárao a xurar odio eterno aos romanos, e de mozo iniciou desde Hispania a arriscada tarefa da conquista de Roma. Entre o 218 e o 216 a. C. atravesou cun exército os Pireneos e os Alpes cubertos de neve; entrou na Península Itálica e venceu os romanos en catro batallas: Tesino, Trebia, lago Trasimeno e Cannas. Non se atreveu a atacar a cidade de Roma e, finalmente, Escipión o Africano acabaríao vencendo no seu propio país, Cartago, na batalla de Zama (202 a. C.).

O pintor manierista italiano Annibale Carracci (séc. XVI). En Galicia, o filólogo, natural de Ribeira de Piquín, Aníbal Otero (1911-1974), quen, cando estaba realizando en agosto de 1936 investigacións lingüísticas no norte de Portugal para o Atlas Lingüístico da Península Ibérica (ALPI), foi tomado por espía pola policía portuguesa e entregado ás autoridades franquistas, que o condenaron a morte; despois sería amnistiado, pero permaneceu en prisión ata 1941.