Académicos e académicas

Andrés Fernández-Albalat Lois

Andrés Fernández-Albalat Lois

A Coruña, 1924 - 2019
Andrés Fernández-Albalat Lois (A Coruña, 1924-2019) estudou o bacharelato na cidade herculina e tras facer dous cursos de Ciencias Exactas en Santiago de Compostela titulouse pola Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid en 1956. Durante o verán de 1955 foi pensionado de pintura, cunha bolsa de viaxe en Italia.
1/11

Defensor da necesidade de que a arquitectura non perda de vista o humanismo, o servizo á sociedade, de volta na Coruña proxectou e dirixiu numerosas edificacións de tipos e usos diversos que amosan un xeito de concibir a arquitectura que o converteu nun referente imprescindible da Galicia contemporánea. Entre outros proxectos, asinou a planta de Coca-Cola (1959-1962) e o concesionario de Seat (1963-1965) na avenida de Alfonso Molina da Coruña, as vivendas subvencionadas de mariñeiros na parroquia de Fontán en Sada (1967), a fábrica de Sargadelos en Cervo (1968), as facultades de Matemáticas e Bioloxía de Santiago de Compostela (encargadas en 1978), a piscina cuberta de Santa Isabel (1982) e o estadio de San Lázaro da mesma cidade (1993), o conservatorio de música da Coruña (1985) ou a rehabilitación do castelo de Monterrei (1996).

Levan tamén o seu nome as casas acristaladas da avenida da Mariña da Coruña, a remodelación e restauración do santuario de Pastoriza, a casa de exercicios de Lugo, o Edificio bancario de Pontevedra, a rehabilitación da Casa da Matanza de Rosalía de Castro, o conxunto escolar residencial de Benquerencia (San Cosme de Barreiros), a central hotofrutícola de Galicia ou a rehabilitación integral da casa de Emilia Pardo Bazán como sede da Real Academia Galega e casa-museo da escritora.

O académico tamén destacou como urbanista. Realizou os plans parciais e xerais de San Pedro de Mezonzo e unha proposta vangardista para a creación dunha grande área urbana entre A Coruña e Ferrol. O proxecto, que chamou A Cidade das Rías, baseábase na integración da arquitectura e a vida na paisaxe. Non chegou a desenvolverse, pero medio século despois segue a ser tida en conta na concepción da área metropolitana entre ambas as cidades.

Como membro da Real Academia Galega, formou parte da executiva presidida por Xosé Ramón Barreiro Fernández ocupando o cargo de tesoureiro entre 2001 e 2009. Foi un dos fundadores do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia e o seu primeiro decano (1973-1977), e a súa ollada particular mereceu distintos galardóns, entre eles a Medalla Castelao (1994), a Medalla de Ouro da Universidade da Coruña (2007) —onde exerceu como docente dende 1978— e o Premio Arqano de Arquitectura (2008). Foi ademais membro da comisión técnica do padroado da Fundación Rosalía de Castro, do padroado do Museo do Pobo Galego, do Instituto José Cornide de Estudos Coruñeses –do que foi director–, e da Real Academia Galega de Belas Artes e da Real Academia de Belas Artes de San Fernando, das que foi honorario e correspondente, respectivamente.