Pola esquerda, Xosé Ramón Freixeiro Mato, Xesús Alonso Montero, Goretti Sanmartín, Isabel Risco e Henrique Monteagudo. Autor: Almara
A obra, que recompila sobre todo cartas do arquivo persoal de Martínez-Risco (Ourense, 1899 - A Coruña, 1977) e outras conseguidas en institucións como o Centro Galego de Buenos Aires, foi presentada esta mañá na sede da RAG nunha rolda de prensa na que o investigador estivo acompañado polo presidente da Academia, Xesús Alonso Montero; a vicepresidenta da Deputación da Coruña, Goretti Sanmartín; e a actriz Isabel Risco, neta de Martínez-Risco. O libro toma o seu título dunha frase extraída dunha carta que Isaac Díaz Pardo lle escribiu a Martínez-Risco en 1955 desde Arxentina. O editor escolleuna "porque representa moi ben ese sentimento de preocupación polo futuro de Galicia" que lle amosaban ao académico as persoas que contactaban con el desde o exterior, moitos deles galegos exiliados e emigrados, pero tamén persoas interesadas na nosa cultura de Portugal, Francia ou América.
A presentación tivo lugar o mesmo día en que a Real Academia Galega celebrará, ás 19.30 horas, unha homenaxe a Sebastián Martínez-Risco coorganizada coa Irmandade Xurídica Galega, apuntou Xesús Alonso Montero, quen o recordou con grande afecto. "É un dos homes que máis admiro e quero, porque o sigo querendo pese a que xa hai bastantes anos que nos deixou", expresou o presidente da RAG. Felicitou ademais a Xosé Ramón Freixeiro Mato tanto por esta obra como polo libro de correspondencia entre Martínez-Risco e Otero Pedrayo que publicará proximamente.
A vicepresidenta da Deputación salientou a importancia da publicación deste material para profundar no coñecemento dunha época complicada para as nosas lingua e cultura. "A través destas cartas podemos saber cales eran as preocupacións do momento e que se estaba facendo polo país nun e noutro lado, no exterior. Miramos ao pasado non con intención arqueolóxica, senón co propósito de aprender del para proxectarnos cara a un futuro mellor", valorou Goretti Sanmartín.
Isabel Risco tamén agradeceu en nome da familia o traballo de Xosé Ramón Freixeiro Mato, "auténtico e digno biógrafo" de Martínez-Risco. "Se non fose por el, non só a memoria do meu avó, senón da época na que traballou polo país e a lingua, non estaría tan referenciada. O noso desexo é que estas cartas sexan públicas, de todos nós, que non queden agochadas nunha gabeta", asegurou. En clave persoal, referiuse tamén ao seu avó como "un guieiro" de quen aprender a súa ética política e o seu amor por Galicia.