'Saiban os deuses que camiño só', de Ramiro Fonte

Ramiro Fonte (Pontedeume, 1957-Barcelona, 2008) foi membro correspondente da Academia e un dos poetas emblemáticos da Xeración dos 80.
Placa conmemorativa na casa natal do poeta en Pontedeume
Placa conmemorativa na casa natal do poeta en Pontedeume (Galipedia)


Na súa extensa obra poética, que abrangue máis dunha ducia de títulos, a crítica salientou algúns valores constantes, como a tendencia culturalista, o ton nostálxico e a súa preferencia polas formas medidas e os metros clásicos.

Saiban os deuses que camiño só
Co meu canto de páxaros ó norte
E dóanme estes ollos coma moeda erma
Ó recibi-la luz
Das nostalxias do mar, fora en novembro,
Das vides ó baixaren polas horas tan doces.

Entre o voo e a pegada pertenzo ó que fun,
A esas mortas esencias de cuartos repartidos
No ecuador dos esquezos.
Noutro tempo de area das cidades sen búxola
Descubro certamente as grandes soidades
Dos ríos e das choivas máis alá das fenestras.

Claridade nos teixos dos xardíns en outono
Repetiume a palabra:
Todo anxo é silencio.

Escolma poética: Granada, 1990.