Linóleo de Juan Soutullo que precede o poema
O poemario, dun marcado lirismo saudoso na súa expresión, foi editado en 1964 na colección "Salnés", de Galaxia, que dirixían entón Celso Emilio Ferreiro, Emilio Álvarez Blázquez e Salvador Lorenzana (Francisco Fernández del Riego).
QUEIXA
Xá ven caíndo a noite
(Mais fora o sol ardente)
Teño os meus verdes ollos
Ensombrados de negro.
Amigo! Amigo!
Pelegrina de amor soia me vexo.
Amigo! Amigo!
A soedade fai mêdo.
Ó rededor de min nin pío de páxaro.
Nin brillo de agua no deserto seco.
Nin una pedra onde pousala frente.
As mans sin forzas para unha cova fresca.
Amigo! Amigo!
Onde mtala sêde?
Amigo! Amigo!
Na fonte dos teus beizos.
Mais ti és lonxe si non és miraxe
I eu vou correndo tras do teu reflexo.
De cántas mortes morrerei, Amigo?
De cántas mortes máis para seguir vivendo?
Amigo! Amigo!
Onde atopar descanso?
Amigo! Amigo!
Quizais… atopareino?
