Un ollo de vidro. Memorias dun esquelete é un texto en prosa escrito por Castelao e publicado en 1922 pola Editorial Céltiga, de Ferrol. Este relato breve, obra inicial do Castelao narrador, emprega o mundo ultraterreo como espello da sociedade galega do seu tempo. Por medio do humor, Castelao desenvolve o seu pensamento político, manifestando as súas preocupacións sobre temas como a defensa da lingua, a emigración ou a crítica social de carácter anticaciquil.

Cincoenta homes por dez reás é o título dunha colección de 50 láminas publicadas na Coruña en 1930 pola editorial Nós. Cada lámina inclúe un pé descritivo de intención satírica, o que converte este libro no primeiro de humorismo gráfico da cultura galega.

Cousas (1926 e 1929) é unha colección de corenta e cinco relatos breves ilustrados que Castelao publicou con periodicidade variable na prensa do seu tempo. A través destas narracións Castelao ofrece unha interpretación da problemática socioeconómica de Galicia por medio de personaxes marxinados como anciáns, cegos ou xentes sumidas na miseria...

As cruces de pedra na Bretaña é un estudo histórico e descritivo dos cruceiros na Bretaña francesa publicado en 1930. En 1929 Castelao e Virxinia viaxan durante catro meses á vella Armórica, grazas a unha axuda concedida pola Junta para Ampliación de Estudios e Investigaciones Científicas, coa intención de documentarse para facer un estudo comparado das cruces de pedra das diferentes Fisterras europeas.

Novela de Castelao publicada en 1934 pola Editorial Nós, de Santiago. A trama fai un percurso polas biografías de Pedriño, lacazán e conformista, e Rañolas, mozo espelido que, malia estar eivado das pernas, loita por unha vida mellor. A análise desta obra é o tema central do discurso de ingreso na Academia de Mariño Dónega, A resignación e maila rebeldía na novela de Castelao Os dous de sempre.

Galicia mártir é o título do primeiro dos tres álbums da guerra que publicou Castelao en Valencia en 1937, en edición do Ministerio de Propaganda da República, como denuncia internacional da represión que estaba sufrindo Galicia. Está formado por dez estampas debuxadas a tinta chinesa, con cadanseu título en galego, manuscrito polo autor, e traducido ao castelán, ao francés e ao inglés.

Segundo dos tres álbums da guerra que publicou Castelao como denuncia internacional da represión que estaba sufrindo Galicia por parte dos fascistas. Ao igual que Galicia mártir, editouse en Valencia en 1937 e está formado por dez estampas debuxadas a tinta chinesa cun breve título en galego, traducido ao castelán, ao francés e ao inglés.

Os vellos non deben de namorarse foi escrita na cidade de Nova York en 1939 e estreada o 14 de agosto de 1941 no Teatro Mayo de Buenos Aires e o 8 de outubro no teatro Solís de Montevideo. Esta obra está considerada unha das pezas máis populares do teatro galego.

Sempre en Galiza é a obra canónica do nacionalismo galego. Publicouse o 10 de marzo de 1944 en Buenos Aires e chegou a Galicia de xeito clandestino. No libro axúntanse distintos escritos: dende os artigos que escribiu Castelao en 1935 en Badaxoz para A Nosa Terra ata a segunda parte, redactada a cabalo entre Nova York e Buenos Aires.

As cruces de pedra na Galiza é unha obra na que Castelao describe a historia, significado e tipoloxía dos cruceiros galegos. A investigación para a redacción desta obra desenvolveuse entre 1924, cando ingresa no Seminario de estudos Galegos, e 1936. En 1934 empregou esta temática para o seu discurso de ingreso na Real Academia Galega. Foi publicado postumamente, pola Editorial Nós, en Buenos Aires, en xaneiro de 1950.