Un ata pronto para o alumnado da XXXIV “escola de especialistas e amantes do galego”

Á volta do verán, co novo curso académico, o acabado de crear Centro de Estudos Galegos da Universidade de Woxsen celebrará o seu primeiro Día Nacional de Galicia. Á fronte deste novo espazo de proxección do noso país está o director do Centro de Lingua e Comunicación Intercultural, Anik Nandi, exalumno dos Cursos de lingua e cultura galegas “Galego sen fronteiras”, lembrou o presidente da Real Academia Galega na clausura da trixésimo cuarta edición do programa. “Esta é unha escola de especialistas, amantes e amigos do galego, unha grande irmandade da nosa lingua polo mundo adiante”, expresou Víctor F. Freixanes.

1/8

Anik Nandi foi no seu día un dos preto de tres mil estudantes que dende a súa posta en marcha pasaron polos Cursos Galego sen fronteiras, promovidos pola Real Academia Galega en colaboración co Instituto da Lingua Galega da Universidade de Santiago de Compostela, e que contan co apoio económico da Deputación da Coruña e da Xunta de Galicia. Ambas as institucións celebraron este mediodía, na Facultade de Filosofía, o peche da cita deste ano, nun acto no que se realizou a entrega dos diplomas ao máis de medio cento de persoas de Europa, América e Asia que a protagonizaron ao longo das tres últimas semanas.

Víctor F. Freixanes clausurou o programa canda a directora do ILG, Elisa Fernández Rei; o director dos cursos, o académico Henrique Monteagudo; a profesora Ana Fachal e o secretario xeral da Lingua, Valentín García. Todos eles dedicáronlles un ata pronto aos estudantes chegados dende a Arxentina, o Brasil, os Estados Unidos, a India, a China e Alemaña, Reino Unido, República Checa, Chipre, Finlandia, Francia, Holanda, Italia, Polonia, Portugal, Romanía, Ucraína, Rusia e distintas comunidades autónomas de España.

“Para nós é unha honra que a lingua sexa unha oportunidade non só de que coñezades o galego e a nosa cultura, senón tamén de que cadaquén coñeza a cultura do outro”, salientou Henrique Monteagudo. O director dos cursos referiuse ademais ao “agarimo e a emoción” que todo o profesorado e a organización pon nesta iniciativa. “Traballar cunha lingua minorizada, dalgún xeito ameazada, implica un esforzo maior, pero tamén hai unha implicación dende o punto de vista emocional que dá sentido ao traballo que facemos, concluíu”.