Víctor Campio Pereira nunha imaxe conservada no Arquivo da Real Academia Galega

Víctor Campio Pereira compaxinou a docencia coa produción literaria e un activismo cultural sempre vinculado a Ourense, onde se xubilou como profesor de secundaria no IES As Lagoas. A súa obra literaria abrangue varios libros de poesía -O ar que nos leva (1987), Perdida luz (2000), O aire, a luz e o canto. Poesía reunida 1987-2006 (2008) e Quince sonetos de amor e once poemas máis (2011)- a novela Baixo o sol do Magreb (1998) e o ensaio Escritos en do menor (2001). Tamén participou nas obras colectivas Sete poetas ourensáns (1992), Poesía dos aléns (2003) e Poetas e narradores nas súas voces. II (2006), e foi articulista en revistas e xornais, especialmente en La Región.

Foi distinguido como fillo predilecto de Maside, o seu concello natal, en 2010 e elixido membro correspondente da Real Academia Galega en 2011. Ese mesmo ano Víctor Campio Pereira tamén foi nomeado membro de honra da Asociación de Escritores e Escritoras en Lingua Galega e en 2012 concedéuselle o premio Sete Carballas da Insua dos Poetas. O pasado mes de outubro o autor foi homenaxeado en Ourense en recoñecemento a toda a súa traxectoria, nun acto organizado polo Ateneo de Ourense e o PEN Galicia no que tamén participou a RAG.