A recollida de coplas tradicionais comezounas Ramón Artaza y Malvárez (Muros, 1877-A Coruña, 1976), membro de número da RAG, se ben o recompilador que máis contribuíu foi Manuel Fabeiro Gómez (Muros, 1916-Noia, 1992). "Fabeiro comezou como carpinteiro e acabou traballando no xulgado de Noia, pero foi tamén poeta, estudou a historia de Muros e Noia e deixou recollido o cancioneiro da súa vila natal", explica o presidente da Academia.
En 1955, nas páxinas do Boletín da Real Academia Galega, Fabeiro daba a coñecer a "serie primera" do cancioneiro de Muros, con anotacións nas que facía constar as publicacións anteriores nas que moitas destas coplas, idénticas ou con pequenas variacións, apareceran publicadas previamente noutras compilacións como a de Pérez Ballesteros (1984) ou a Crónica muradana de Artaza. Deste xeito, o estudoso pretendía facilitar a análise das adaptacións das coplas ao pasaren dun lugar a outro e, máis tarde, servir para estudar a súa afinidade coas portuguesas, explicaba tres anos despois no Cancionero de Muros que viu a luz nos Cadernos de Estudios Gallegos do Instituto Padre Sarmiento.
No limiar desta última publicación, Fabeiro comparaba as cantigas muradanas coa arquitectura desta localidade asomada ao Atlántico. Así, escribiu: "Abunda entre el material por nosotros recogido gran cantidad de canciones marineras. Pero, en magnífico contraste, encontramos además una gran parte que podríamos calificar como labriegas. Muros, por su trato y relación constante con las zonas más altas del partido judicial, especialmente Mazaricos, acogió cariñosamente todo aquello que destacaba, e hizo suyos los sentimientos ajenos, cuando eran dignos de tenerse en cuenta. Por ello el alma marinera-labriega destaca grandemente en nuestra canciones populares".
Henrique Monteagudo tratou tamén sobre a fala de Muros desde a lingüística. Alén de se deter en características como a gheada e o seseo, na súa descrición do galego da comarca incidiu especialmente naquelas palabras e expresións do falar mariñeiro que acabaron por se xeneralizar na fala común e acabaron designando ao mesmo tempo elementos da vida en terra.
