Antón Avilés de Taramancos de volta en Galicia en 1974 (Familia Avilés Baquero)
O poema de Avilés de Taramancos que transcribimos máis abaixo está tirado do libro A Frauta i-o garamelo, publicado na imprenta Moret da Coruña en xaneiro de 1959, e que conta con ilustracións de Lixandre (Alejandro González Pascual), cuberta de Xosé Lois, e unha dedicatoria á Academia na que se pode ler: "A Real Academia Galega, en espera de mellores tempos e labores".
CARTA A UN CORVO QUE SE CHAMA ALBERTE
Cadaleito de pomba, Alberte amigo
lecer de pleos piñeirals e noites,
dende a mesma lediza da rocha ou da caroucha esquirbo.
A meu carón, agoiro de desatada risa,
mora anterga oliveira con escuras
parola de vagalumes nenos.
Fresco ouvear de can na tua ollada
que trai o vento a tombos pol-o vento,
e digo entrana fouce tuas azas.
Deixa logo a serán pol-os labercos
nados no teu ensoño, e dime longo vieiro de montanas
para min soio.
A cada intre teño pol-a risa do ceo
un compañeiro teu que me trai novas
das toxeiras acesas, dos regatos
en onde xogo neno eternamentes.
Eiquí, agora, na colleita das noces
non sabemos o anaco de ceo de que eres dono
i-esquirboche nas tellas pra que seipas
que sempre andan comigo arcos de vella.
Tamén, o vello amigo agarimouse
nos niños de anduriña recén nados
e dorme ao sol da viña en peringuenlas.
Non mandes tua voz de estadea pol-os freixos
que eu sempre estou en todol-os camiños
buscando sol e froitos nos centeos,
rachando chambras verdes e brincando
de valado en valado pol-os peitos.
Si estás perto de Deus, dalle ista folla
amarela de viña, para que cubra
núa muller de noite no teu anxo.
