![](/documents/35271/132393/2021.09.29_01_01.jpg/36026311-91c8-8dd1-958b-898006b144c9)
A entrada é libre e de balde ata completar a capacidade do espazo no que se desenvolverá a presentación. A organización agradece a confirmación da asistencia no correo casino1889@gmail.com.
Toponimia de Carballo forma parte da colección Terra Nomeada, que a Real Academia edita en colaboración coa Asociación de Onomástica Galega, e contou co apoio económico da Deputación da Coruña. A colección ofrece ata o momento os estudos sobre a toponimia dos concellos de Agolada, da académica correspondente Luz Méndez; Ames, de Xosé Ramón González Boullón; Trabada, de Xulia Marqués Valea; Begonte e Rábade, de Paulo Martínez Lema; e os volumes da Estrada e de Carballo de Fernando Cabeza Quiles. Todos eles poden consultarse en liña na sección de publicacións de academia.gal.
![](/documents/35271/132393/2021.09.29_01_02.jpg/3b1f5bc4-2845-06d1-8657-4ee3acd6b581)
No seu traballo dos nomes de lugares de Carballo, Fernando Cabeza Quiles achega información detallada por orde alfabética, dende Agramaior, na parroquia de Lema, ata O Zarallo, na parroquia de Sofán. Entre todos os topónimos incluídos, o autor destaca o da Vixoteira, do que só se atopa información no galego bergantiñán. O adxectivo substantivado vixoteira, explica, adoita atribuírselles ás persoas, xeralmente de idade avanzada, que axexan dende as fiestras a quen pasa pola rúa, e que o fan con moita precaución para non seren vistas. Este significado garda clara relación coas características do lugar que a mesma palabra nomea, xa que A Vixoteira se atopa nun lugar alto dende o que se pode vixotar ou vixiar unha ampla extensión de terreo do val de Rus. Por este motivo, o filólogo suxire que o topónimo pode ter un significado similar ao da Esculqueira, nome de lugares altos dende os cales se poden esculcar ou vixiar tamén panorámicas vastas.
A lingua da zona tamén deixa pegada na toponimia carballesa a través das terminacións de nomes de lugares como Barís, Bas, Betrís, O Esmorís, Esteves, que dan conta do seseo implosivo en posición final que diferencia a fala deste concello, explica o autor. De igual xeito, a toponimia amosa exemplos de como o galego falado de Carballo emprega as terminacións -án(s) tamén para o feminino (a/s miña/s irmán/s, non a/s miña/s irmá/s), un trazo expresado na toponimia carballesa nos nomes de lugar As Chans e Vilachán, que no galego de Lugo e Ourense e mais no do leste da Coruña e Pontevedra serían As Chás e Vilachá, compara o filólogo.