Pola esquerda, Henrique Monteagudo, Elena Chiocchetti, Andrés Urrutia, Benoit Dazeas, Joan Argenter e Cor van der Meer tras a presentación do protocolo. Fonte: Euskaltzaindia
O encontro organizado por Euskaltzaindia céntrase no labor dunha das súas seccións, Jagon, que quere dicir coidar, o verbo que resume o espírito do protocolo feito público este mediodía. Entre as voces expertas de distintos países europeos que se deron cita no congreso, participou como relator o sociolingüista e secretario da RAG, Henrique Monteagudo.
Na presentación do protocolo participaron xunto a Andrés Urrutia, presidente de Euskaltzaindia, entidade promotora do acordo, Henrique Monteagudo en nome da RAG; Joan Argenter, en representación do Institut d´Estudis Catalans; Cor van der Meer, pola Fryske Akademy, que estuda e defende o frisón, falado en territorios dos Países Baixos, Dinamarca e Alemaña; Benoit Dazeas, de Lo Congrès Permanent de la Lenga Occitana; e Elena Chiocchetti, do EURAC - Institute for Applied Linguistics, da rexión italiana do Tirol do Sur, onde se fala alemán, italiano e ladino.
Segundo recolle o texto, a rede que se impulsará procurará o recoñecemento en cada caso, especialmente das academias, como representantes das súas respectivas comunidades lingüísticas ante as institucións da Unión Europea co obxectivo de garantir os seus dereitos e o seu futuro. A RAG confía en que o novo protocolo facilite ademais avanzar nun posicionamento común que visibilice no contexto estatal a realidade das linguas propias das nacionalidades históricas e poña en valor a diversidade lingüística de España, resaltou na súa intervención na presentación Henrique Monteagudo.
Entre outras medidas, contémplase tamén o intercambio de experiencias no desenvolvemento de recursos e ferramentas lingüísticas que sexan útiles tanto para as comunidades de falantes como para as investigadoras, e incluso se concreta a posibilidade de traballar nunha infraestrutura dixital que poida ser empregada e adaptada ás necesidades de cada unha das institucións.
A colaboración científica, o intercambio de información, a coedición de publicacións de interese común e a coorganización de xornadas, seminarios e congresos son outras das vías de traballo compartido que as institucións se comprometen a fortalecer.