BOLETÍN DA REAL ACADEMIA GALEGA
Estudios e investigacións sobre Avilés de Taramancos
Gracias maestro. Hai sempre un lazo de cariño que non esgaza o tempo. Ainda ando ás veces por unha tarde de Bogotá soleada, e acompañoo á tertulia do ?Automático? a tomar un café de Chichiribí ou unha auga de pomelo, como a vostede lle gostaba.20
Avilés ilustra a súa semblanza cun esbozo do retrato de León de Greiff e reproduce dous anacos do poema dedicado a Jorge Zalamea ?Relatos de Gaspar? por adecuárense perfectamente á liña crítica que mantén o escritor noiés entón co poder político en España:
Después de tántas y de tan pequeñas cosas, busca el espíritu mejores aires, mejores aires. Toda aquésa gentuza verborrágica trujumanes de fería, gansos de capitolio, engibacaires, abderitanos, macuqueros, casta inferior desglandulada de potencia, casta inferior elocuenciada de impotencia, toda aquésa gentuza verborrágica me causa hastío, bascas me suscita. gelasmo me ocasiona: mejores aires busca el espíritu mejores aires. [...] Otra cosa es la acción viril, talando montes, esguazando torrentes, desnarigando breñas rompiendo la roca del oro Desdoncellando la tierra germinadora, vagando primitivo bajo el sol ?sobre lentas aguas o procelosas indolente: o haciendo versos, haciendo versos lejos de la algazara citadina, lejos de vocerío de aquestos pajarotes que alborotan y aturden y se roban el grano...
En relación coa poesía de León de Greiff poderíase citar a creación de máscaras poéticas ou de personaxes que son verdadeiros alteregos do propio Avilés de Taramancos, como Ulises Fingal ou mesmo a ?Crónica de Bernaldo Fros? de Cantos caucanos. Con De Greiff coincide na utilización de motivos da antigüidade e da mitoloxía clásica, entre eles o mito odiseico, que non podían ser máis que da predilección do poeta noiés, pero coidamos que ecos da musicalidade que logra o colombiano nas súas composicións resoan tamén na fermosa canción ?O piano? de Cantos caucanos e no ritmo de determinados textos obtido mediante reiteración de sintagmas ou versos moi próximos. O nome do grande ensaísta colombiano Germán Arciniegas non figura na produción publicística de Avilés, pero non pode resultar casual que a forma galega do título dun dos seus volumes máis representativos, como é América, tierra firme (1937), apareza en
Nº 364 50