252 Bolet?n de la Real "lcademia 6allega
Era a tardifia, cando tomamolo cami?o d'a vella eirexa, hora esco
llida por m?n como a m?is po?tica e propia pra visitar un cimiteiro.
Figur?baseme o entrar na eirexa, (nunca a visitara), que unha
raiola de luz entrando por .algt?n ventanal e pousando sobre as pedras
que cobren os restos d'os dons poetas, guiar?a os nosos pasos e pensaba
alcontrar aqueles rodeados de croas e recordos de adimiraci?n e agrade
cemento, gozando por adiantado coa empresi?n que ritrataba nos seus
ollos aquel rapaz.
?Qu? desencanto, si?ores! ?Qu? triste record() ven ? mifia mamoria!
Diante de aqueles sepulcros, abandonados, despois de atravesar a
eircxa, fr?a, descoidada e hastra parezme que ameazando arruarse, eu
non sei o que sintiu meu fillo, pois non deu unha fala. S?lo cando dei
xamos aquel lugar, despois de rezar unha oraci?n e po?er sobre a pe
dra unha fror d'o campo, solo cando cruz?mola porta, saindo, escoitei
que dicta: ?qu? pobre todo!
Pobre, en efeuto, pobre aquelo, pro m?is pobre a alma de un
pobo que o consinte.
Acabo, pois, pidindo que, pois honramala F? rio gran tempro,
exerc?mola carid? e o Amor no Hospital e na Universid?, non es
quenzamola Patria, que simbolizan aqu?s dous sepulcros. Honr?molos
como se debe ou vaiamos a esborrallalos, aventando unhas cinzas que
non merecemos gardar.
Qu?n non venera a mamorea d'os seus vellos, perden ? f?, esquen
cen ? Patria e non sinter o Amor.
DI%EN.
DISCURSOCONT ESTACI?N
P9R
a Juan Barcia Caballero
SI?ORAS E SI?ORES:
Ve?a en bora o novo Acad?mico ? compartir con nosco os nosos
traballos e felicit?monos todos de t?lo por compa?eiro. Non fay falla
nominar miudamente os seus merecementos. Escrebidos 'est?n polo
mesmo autor n'os seus feitos, compridamente abundosos e non menos
