A IMPRECACIÓN CONTRA A MORTE DE XOSÉ LABRADA A PRIMEIRA LAUDATIO EN HONRA DO PADRE SARMIENTO Xosé R. Barreiro Fernández
A rareza bibliográfica desta peza e o feito de que, sen dúbida, foi a primeira laudatio en honra do P. Sarmiento, publicada en Galicia ós poucos meses da súa morte1, recomendan a súa publicación neste Boletín dedicado a conmemorar ó insigne Sarmiento. 1. O texto Temos dúas edicións do texto de Xosé Labrada. A primeira é unha edición exenta, impresa nos talleres composteláns de Aguayo, e consiste nunha folla de 42 x 31 cm na que o texto, fermosamente impreso, aparece rodeado dunha orla con fondo negro para expresalo carácter fúnebre da mesma. Esta primeira edición é practicamente descoñecida polos estudiosos do P. Sarmiento por tratarse dun impreso rarísimo do que só coñecemos dous exemplares, un que se atopa na Biblioteca da Universidade de Santiago e do que, no seu día, deu conta o P. Atanasio López2 e o que agora presentamos3. Tódolos que citan esta obra, titulada Expostulatio cum morte ob interitum Rmi Patris Martini Sarmiento, coñecen só a segunda edición da mesma, impresa en Madrid no mesmo ano 1773, texto que experimenta notables variacións con respecto á primeira edición. O autor, Xosé Labrada, fai constar na primeira edición, ou edición compostelá, que redactou o texto en latín e en lingua grega, pero que lamentablemente só puido publicalo en Santiago en latín pola carencia de tipos de imprenta en lingua grega. Ó pouco tempo Xosé Labrada ten noticia de que o benedictino Frei Anselmo Avalle, que pronunciou a oración fúnebre en honra de Sarmiento o 7 de febreiro de 1773, por encargo do mosteiro de San Martín de Madrid, está preparando a edición da Oración Fúnebre a a súa intención é incluír ?varios elogios hebreos, griegos, latinos y castellanos?. Labrada corrixe entón o texto latino, reducíndoo considerablemente, e ve con satisfacción a posibilidade de que lle publiquen tamén o texto en lingua grega, como así sucede4. Esta é, por conseguinte, a segunda edición da Expostulatio, aparecida ós poucos meses de imprimirse a edición compostelá. Esta é unha impresión harmoniosa e, por conseguinte, nobre, aínda que unha análise máis atenta descúbrenos que estamos ante unha especie de ?pastiche?: a letra maiúscula inicial, o S, que aparece cuberto cunha coroa, é do gravador Jacobo de la Piedra González (17721779)5; a orla que rodea o texto é do gravador Varela, tal e como aparece na firma da parte inferior. Aguayo reutiliza os gravados, que xa deberon formar parte dunha
25 Nº 363
