80 BOLET?N ' DE ' LA : REAL AC?LE11IA GALLEGA
VERSOS,
Si sempre a . morte de un. ser, .agarimado ,,foi..,causa de
fonda pena e grande tristura, istes sentementos medran .e
cobran caraiteres de cat?strofe cando o .morto'' ? un rapaz
novo ou unha moza feiticeira..,
Ent?n parentes e amigos fican ,. abraiad?s, e diante da
crebadura daquela vida nova, chea de felices, .promesas e
na que, se adivi?ab?n froitos de grande proveito, o descon
solo ? terribel e a xente v?ltase, irada contra do ceo? ao que,
culpan de Iles arrebatar aquil ser colmado de virtudes,
0 romanticismo do s?culo XIX co a sua supervaloraci?n
dos sentementos poetizou tam?n esta grande door, que sup?n
a . perda irreparabel dos amigos, e cant?u en, estrofas die
x?acas a morte da mocedade, que ve truncada a sua vid?.;
E o sentemento po?tico, ista hum?na ar?la, de , cantar
a propia door, pra facer part?cipe dela aos demais, coallou
na 'forma de versos elex?acos, que os amigos adicaban aos
seus mortos agarimados con ocasi?n do seu pasamento.
Mais denantes de seguir adiante compre ambientarse
un pouco, xa que os costumes da nosa lerra e ainda o
grandor das vilas e cidades e o xeito de vivir e de enxer
guer a vida trocouse fondamente.
Ata os comenzos diste s?culo as cidades galegas vi?an
a seren como a coarta parte, en extensi?n superficial do
que agora son e, polo tanto, non eisist?an moitos dos pro
blemas que hoxe nos abafan.
Os enterros fac?anse, por as? decilo, procesionalmente.
Como non hab?a nin a presa, nin as distancias que agora
padecemos, cando morr?a un amigo a xente ?acompallaba
ao cadavre deica o camposanto e, no caso de ser persaa
principal, moza ou figura de grande valencia ou simpat?a,
os amigos disput?banse o honor de portar o cadaleito nos
seus hombreiros e, relev?ndose nesta piadosa obriga, chega
ban con 11 deica a cova.
NOurense hab?a un xeito de enterros, que se chamaban
dep?sitos, e facianse pola noite ata as nove ou as dez,