ESQUEMA ARGUMENTAL DE
"OS VELLOS NON DEBEN DE NAMORARSE"
Por RICARDO 'CARBALLO CALERO
A traxicomedia Os vellos non deben de namorarse, peza de
1
1 literatura culta, non pode poseer un esquematismo tan acusado
1 como un testo tradicional, ou unha obra pertecente a un x?nero
1 infraliterario, por m?is que tal obra ?a suposta apareza como
composta por un autor individual. A literatura popular ?o con
to tradicional, a novela folletinesca, rosa ou polic?aca? art?llase
mediante estereotipos que lle imprimen un car?cter arquet?pico,
e esto permite construir con facilidade o modelo estructural do
que o esp?cimen ? realizaci?n. A literatura de intenci?n art?stica
persoal rompe aqueles moldes, e, non sendo unha proxeici?n do
inconsciente colectivo, pres?ntase m?is rebelde a unha descrip
ci?n do patr?n inmanente que esiste en todo producto cultural,
pero non esclavo de trazados fixos cando o productor se move
con independencia relativa no seu labor de creaci?n po?tica.
Endeb?n, a peza de 'Castelao, mais que non sexa unha obra
1 de orixe popular, utiliza elementos da arte popular, imita cons
1 cientemente os procedimentos da arte popular. Desde logo, non
1 ? unha obra inxenua, sen?n sentimental; pero asemade ? inxe
k nuista, e tal inxenuismo, anque se op?n ? inxenuidade folkl?rica,
? permite unha an?lise que incitas veces nos autoriza a recons
1 truir ou revelar un dise?o org?nico esencial caracterizado por
simetr?as e paralelismos semellantes aos que constit?en a arma
z?n da arte popular.
A peza consta de tres lances, que son ou pretenden ser ver
1 ?I
mons distintas do mesmo drama. Os persoaxes, logo, deber?n
i
1 funcionar an?logamente en todos os lances. Para servir ? de
