A MINA CATIVA LEMBRANZA?
DE CASTELAO
Por XESOS FERRO COUSELO
Ah? vos vai iste traballi?o, curto e ben cativeiro (preg?ronme
que non fose longo).
Vai a modo de notas, pois, pra meterse m?is a fondo, compr?a
un estudo de cara ? obra do noso artista, tanto no terreo lite
rario coma no das artes pl?sticas e do dibuxo, o que, por mor do
tempo e das circunstancias, me non ? hoxe doado. Somentes pra
encher unha obriga que, coido coma ?s dem?is, tivo a ben me
impor a nosa Academia, inda que pouco ? o que poder?amos aprei
xar en d?as follas.
E feito iste breve cumprimento, imos ? desenrolo do tema
que tiven a ben de escoller, por serme cit?is o m?is doado.
De Castelao sempre lembrar?i aquelas tan animadas parolas
1 que nos daba en col do arte escenogr?fico do teatro ruso, nas
1 xuntanzas que ti?amos por aquel ent?n no Caf? Cristina da r?a
do Arenal de Madrid (fac?a pouco que estivera en Rusia); aqueles
"mitins" que engayolaban ?s nosos paisanos e un feito que tivo
lugar en Pontevedra, cando o 7 de decembro do 1931 no Gran
Sal?n do Hotel "Madrid", perto da vella Estaci?n do Ferrocarril,
foron discutidos os Estatutos do Partido Galeguista, creado na
quela data. A rente de Castelao, un dos concurrentes tivo un
desmaio. Todo apurado, pid?u que se chamara a un m?dico e
algu?n que al? estaba, ? seu car?n, pregunt?ulle: "E logo t? ?qu?
es?". A resposta id: "Pois xa me esquecera de que o fora e de
que seique o son a?nda".
Castelao, como todos sabemos, era licenciado en Meici?a, pro
ent?n exerc?a como funcionario de Estad?stica, en Pontevedra,
?
1 1
