ALGUNHAS LEMBRANZAS ENCOL DE
CASTELAO NO VINTECINCO CABODANO
DO SEU PASAMENTO
Por RODOLFO PRADA
CANDO CHEG?U A MONTEVIDEO
Nunha ma??n fr?a do 15 de xullo do 1940, estivemos no por
to de Montevideo, ()liando impacentes o atraque do vapor "Ar
gentina", no que vi?a dende Nova York a esgrevia figura de
Castelao. Pra recebilo, f?ramos unha duda de delegados da co
lectividade galega de Buenos Aires. Con nosco, estaba al? a
comisi?n de receuci?n composta por presidentes das entid?s
galegas de Montevideo. Tam?n estaba un coro galego, ca vesti
menta cr?sica e un fato de nenas, belidamente adobiadas de
galegas, portadoras de ramalletes de frores. E enchendo o gran
deiro peirao, unha moitedume de mulleres e homes galegos.
Cando se oll?u na borda do barco a outa nobre figura de
Castelao, prod?xose en tudos, unha estrana inhibici?n emozo
' nal... F?xose un impresionante silenzo xeral... Foi cousa de
segundos. E, de s?peto, o xent?o reaucion?u e estralaron estron
dosos berros de "Castelao"... "Castelao"... ?Viva Galicia!...
?Terra a nosa!... E castelao, tendo ? veira, ? s?a dona Virxinia,
saud?banos cos seus longos brazos erguidos; e ?s vegadas os
cruzaba no peito, d?ndonos simb?licas apertas.
E neso, o coro ? p? do barco, con ardencia patri?tica, romp?u
a cantar o Hino Galego, que foi coreado por la multidume cir
cundante. E v?use, como un brazo de Castelao ergu?a deica os
ellos un pano branco, pra enxugar o lagrimexar que lle arrin
caba a sagra canz?n patria; namentras que, co outro, abrazaba
? Ida Virxinia, coma si nela quixer apertare a lonx?n Nai Galicia
