UN RASGO PECULIAR DA
VERSIFICACION DE CARRE ALDAO
Sabido ? que pola mesma ?poca en que o modernismo come
zaba a se manifestar nas tetras castel?s, oper?use na literatura
galega un movimento aut?ctono de grande importancia na his
toria do noso desenvolvimento cultural, movimento que se pro
xeitaba cara un fin de dignificaci?n e ampliaci?n da forma e
o contido da producci?n en verso e prosa. Iste movimento era
necesario. A literatura na lingua do pals acadara a fins do s?cu
lo XIX unha entidade que obrigaba a considerar con coidadosa
reflesi?n moitos problemas do trabaIlo literario, resoltos hastra
ent?n m?is ou menos fizmente, pero c?xeque sempre pola ver
tude da inspiraci?n espont?nea de cada un, sen plans prefixados
nen atenta esculca da natureza dos materi?s de que se dispu?a
nen os fitos aos que as circunstancias aconsellaban ollar. Ti?a
que chegar o intre en que se percurase certo orde na angueira,
certa cooperaci?n no traballo, certa unidade na forma esterna
da producci?n literaria, que fora espresi?n positiva dun anceio
de concreci?n dunha tradici?n art?stica. Houbo na Cru?a un
grupo de escritores que sent?u con especial intensidade a ur
xencia dista tarefa, e acomet?una con entusiasmo grande. Cons
tituien o que Carr? Aldao chama "escuela coru?esa" (1), e o seu
labor ori?ntase nos endrezos que imos relembrar.
No terreo ortogr?fico, unha arela de sinxeleza e precisi?n, a.
crara conciencia da imposibilidade dun fonetismo a todo trance,
e o ensaio de soluci?ns que poideran atraguer aos leitores.
No terreo l?isico, a depuraci?n do vocabulario, pondo valos,
dunha banda aos innecesarios castelanismos, doutra aos termos
vulgares de groseira constituci?n.
No terreo tem?tico, a ampliaci?n do repertorio, rompendo os
l?mites do ruralismo costumista.
No terreo est.il?stico, o abandono da perspeitiva naturalista
(1) Literatura gallega. Barcelona, 1911. P. 91 ss.
