44 BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
5. Dous prantos.?"Si eu, fose autor" recalle nas "Cousas"
onde se atopan tantas "esceas" outro xogo de oposici?ns: o pran
to de un labrego por unha vaca, pra que riran os se?oritos de
butacas, e o pranto de unha dona pola s?a cadeli?a, pra ledicia
da xente do gali?eiro.
6. Amor.?Unha conversa moi tenra, no escuro. Me non lem
bro somellaba de vellos e cando se alcend?a a lus eran dous ne
nos os que falaban ou se parec?a cousa de mozos e logo eran dous
velli?os os que aparec?an na escea.
7. Os cadros.Conversa de dous persoaxes de agora, baixo
dous lenzos pendurados nas paredes onde asoman as facianas
dos antergos que comentan. Sen d?vida suxerencia de "Sous
l'oeil des ancetres" visto en Par?s. Moito desp?is sa?u un lance
deste xeito, antre Don Den?s e o Marqu?s de Pombal nun douto
ramento na Sala dos Capelos de Coimbre; represent?use nunha
"R?cita" escolar. Pode ter o mesmo orixe.
8. Serenata de catro gal?n a unha dona.?Suxerida polo
"quatuor comique" de unha acuarela de Remisoff. A Polif?nica
logr?u a partitura de Borodine; ped?n unha transcripci?n fo
n?tica a un lembrado amigo ruso; Castelao pint?u a decoraci?n,
cant?use a tel?n corrido, pero non sa?ron os catro cantores, que
os ti?a moi ben escollidos. O decorado, como veremos, foi o ?ni
co "pol?mico".
9. Cartel de cego.?Canto de un romance grangui?olesco
que presentar?a un cego sobre o fondo negro de tantos outros
cadros. Ning?n dos romances armonizados polo P. Lu?s ou por
Vilarelle concordaban ca ideia, anque tanto o "Camilla don San
cho", cuia letra escrib?u Cabanillas, como o '"Romance de Cer
cedo" que prolog?u Alvarez. Limeses, e pasadolos anos, o "Conde
de Arcos" de Iglesias, deixaban de ser representabres.
10. Catecismo do labrego.?Escenificaci?n da obri?a de La
mas Carvaxal. Cortinas negras de fondo, con abertura central.
Unha mesa tam?n con pano negro. Tras dela tres ensaminadores
de toga e birrete. Diante, moi acorado, o probe labrego. A cada
resposta a xente estalar?a nunha gargallada. Daquela sair?a,
do outo, antre as cortinas, un monifate con m?scara tristeira
que berrar?a: