Exposición
tamén resultaría habitual tratándose dunha proposta narrativa) como icónica, baseada na coidadosa selección de máis de catrocentos obxectos e imaxes. O sabre do coronel Solís (protagonista do primeiro levantamento galego de 1846), as mesas nas que traballaron nove dos nosos escritores (dende a de Rosalía de Castro ata a mítica mesa de braseiro de Ramón Piñeiro), obxectos persoais (dende a chistera de Manuel Murguía, a pipa de Manuel Antonio, os lentes de Risco, á pucha de Ramón Cabanillas), emblemas e mapas (dende a cartografía de Fontán, pasando pola primeira bandeira galega que ondeou no país ata a bandeira do Consello de Galicia, utilizada nas exequias de Castelao) son algunhas das pezas presentadas para ir debullando un relato que se vai transformando nunha descuberta apaixonante para o espectador. Todos estes obxectos, aos que habería que engadir algúns cadros (a maior parte expostos en público por vez primeira, como ese impresionante óleo de Dionisio Fierros ?Una romería en las cercanías de Santiago? ou o retrato de Rosalía de Castro de Modesto Brocos) e numerosísimos documentos literarios (dende fotografías e manuscritos, pasando polas edicións príncipes das obras máis emblemáticas da literatura galega como o ?Cancioneiro de ajuda?, ata os autógrafos das nosas primeiras plumas), expostos con enorme dignidade e respecto, funcionan con toda a forza evocadora e emotiva de auténticas iconas que simbolizan a loita pola liberdade de Galicia e marcan os fitos senlleiros do proceso de construción da nosa identidade política e cultural. Con todo, e a pesar da orixinalidade da linguaxe expositiva utilizada para expresar a diversidade da cartografía construtiva da nosa arela identitaria, a palabra ?Galicia?, o nome do país representado pola caligrafía dos nosos escritores primeiros, constitúe a icona primeira da mostra. Unha rotunda metáfora visual, presentada con toda a forza e a diversidade impresa pola man dos nosos precursores, que ?como salienta Xosé Luís Axeitos? expresa o carácter da lingua como o ?elemento substancial da nosa patria?, remarcando, ademais, ?a normalización e grandeza
Nº 368
142