Manuel Curros Enríquez
BOLETÍN DA REAL ACADEMIA GALEGA
traer / con el pan del estómago / el gran pan del saber. / Dios es el Socialismo / en que hemos de creer / porque es verdad probada / y un pueblo hay que cn él / vive en paz y dichoso: / Nuestro Dios ése es?7. Os trece poemas publicados en Nueva Galicia están en castelán, agás dúas estrofas dun deles, o titulado ?Gallegazas y gallegazos?8, dedicado a Enrique Líster, ?mi valiente paisano?, co gallo do seu ascenso a tenente coronel do exército republicano. O poema, en castelán, nas dúas primeiras estrofas, convértese nun poema en galego nas estrofas 3 e 4, para continuar, ata o final, en castelán. Velaquí os versos galegos, únicos que coñecemos de José María Acebo: O currunchiño meigo de amorosos arrulos donde sendo neniños, cal años rebrincamos donde a nosa naiciña bicounos tantas veces e que aínda garda as huellas dos primeiriños pasos. I a cova dos velliños i os bicos das rapazas i os recordos daqueles que hoxe estarán chorando porque xa non nos ven e que tampouco saben o que foi de nosoutros, que por eles loitamos. ¡Curioso artificio lingüístico! De tódolos xeitos, repárese no feito de que as dúas estrofas en lingua galega son as máis vencelladas á familia e ó lugar natal, escenarios nos que o cantor e o cantado este, con toda seguridade producíanse nese idioma.
2. Curros na pluma dun poeta galego antifranquista de Buenos Aires: Xervasio Paz Lestón Dos poetas da Diáspora galega, o primeiro, no xénero e no tempo, é Paz Lestón (Muxía, 1898Buenos Aires, 1977), escritor magnificamente estudiado por Miro Villar9. En setembro de 1952 publica o soneto ?A Curros Enríquez?10, no que solicita o concurso do gran poeta para bater na tiranía: Loitador de valente rebertía, que fixestes do verso luz e tralla e batendo no rosto da canalla aluzastes na Terra novo día; nestas horas de torpe hipocresía en que a moura reaición forxa a metralla
141
Nº 362
