Tjoletin de la Real ylcademia Gallega 22I
e ?ntimo del alma, que parece personificar sus destinos y es una
de las infinitas expansiones del coraz?n dolorido de la gran can
tora (1):
As? nos lo deja comprender la misma Rosal?a cuando nos
dice: ?Gardados estaban, ben pode decirse quo para sempre, estos
? versos e xustamente condenados ? estar no olvido, cando vellos
? compromisos oblig?ronme ? xuntalos de presa e corrcndo, ordena
?los e dalos a estampa. N'era esto, en verdade, o que eu queria,
?mais n'houbo outro remedio; tiven que conformarme c'o duro
?d'as circuns.tancias que as? o fixeron. Vayan en boa hora, lies
?dixen estonces, estcs probes enxendros d'a mina tristura, vaya
? antr'os vivos o que xa ? pola s?a propia natureza cousa d'unha
? morta ben morta ! E f?ronse Galicia era nos Cantares o
?obxeto, a alma enteira (2) mentras que neste meu libro d'hox?,
? tan soyo a ocasi?n, aunque sempre o foredo d'o cuadro, que s? si
?non c'a morte, despirse o esprito d'as envolturas da came, menos
? podc o poeta prescindir d'o mcdio en que vive e d'a natureza quc
?o rodea? (3).
Ella misma tambi?n nos senala las diferencias que han de
notarse entre Follas y Cantares, dici?ndonos: ?Cousa este ?ltimo
?d'os meus d?as d'esperanza e xuventude, ben se ve que ten algo
? da frescura propia da vida que comenza. Mais o meu libro d'hoxe,
? escrito como quen di en mcdio de todolos desterros, non p'ode
? ter aunque quixera o encanto que soye emprestarlles a inocencia
?d'as primeiras impresi?s, quo o Sol da vida, o mesmo o que alumea
?o mundo que habitamos no loce n'os seus albores d'a mesma
?sortc quo cando vai policrse tristemente envolto antr'as nubes
?d'o postreiro otono? (4) .
EUGENIO CARRE ALDAO.
(Continuar?).
(1) Aun cuando 0/attires sea poesfa puramento objotiva y Follas subjetiva, en las poe
sfas m?s personales de estas puedo decirse quo los afectos que las produjeron fueron las penas
de Galicia y do sus gentes.
(2) ?Cantares gallegos es on libro de sentimiento. Es el producto de un amor intenso por
?Galicia, por la genie y por la cuna, una obra afectuosa, pasional a veces. El poeta se ha
?asimilado perfecta.me?te el lirismo popular, no de una manera artificiosa leyendo libros o eon
)) templando la vida con el prejuicio del obervador ansioso de recoger materiales de trabajo, sing
?de nua manera espont?nea, inconscientcmcnte, uniendo en sf mismo ese lirismn, mezcL?ndose en
?tre 13 genie, participando do su vida?. Asf escribo el distinguido critic() C?sar Dada, en so
intcrcsante estndio En tomb al lirisnio gallm. del atglo XI X. p?gina 69, Northampton. Mass. 1926.
(3) Follas Novas. Alas palabras d'autora, vagina xxr?r,
(4) Idem, p?gina xvru.